top of page
Foto van schrijverVeerle Huyers

Romy kreeg tijdens haar zwangerschap te horen dat haar werkgever failliet zou gaan.


Romy (25) woont samen met haar partner Stefan (27) en haar dochtertje Fayre, die bijna 2 wordt in het Noord-Hollandse Heemskerk. Tijdens haar zwangerschap had ze de nodige dingen aan haar hoofd: misselijkheid, bloedingen, een groeiachterstand en afstuderen. Daarbovenop kreeg ze te horen dat het bedrijf waarvoor ze werkte failliet zou gaan. In deze blog vertelt ze hoe ze dit toch heeft kunnen ombuigen naar iets positief.


Romy vertelt:

Tijdens mijn zwangerschap werkte ik als allround marketing en communicatiemedewerker bij een machinefabriek. Een mannen wereld, want 72 van mijn 80 collega’s waren mannen. Iedereen reageerde heel positief op mijn zwangerschap. Mijn baas heb ik ingelicht toen ik iets meer dan 5 weken zwanger was. Dat was ook wel nodig want ik voelde me heel beroerd. Tot week 28 had ik moeite om voeding, of zelfs maar een glas water, binnen te houden. Bij de 20 weken echo kwam een groeiachterstand aan het licht. Uiteindelijk is mijn dochter de hele zwangerschap aan de kleine kant geweest en dysmatuur geboren (‘te klein voor haar termijn’).


ZIEKTEWET

Mijn werkgever reageerde heel begripvol op mijn situatie. Ik had zelf aangeboden om wat dagen op te nemen omdat het eigenlijk niet ging. Na 2 dagen werd ik door HR gebeld dat ik de ziektewet in ging en dat deze dagen niet van mijn eigen vakantiedagen af hoefde te gaan. Ik zat in de laatste fase van mijn afstuderen en ik heb alle tijd en ruimte gekregen om dat, voornamelijk vanuit huis, goed af te ronden.


NIEUW BEGIN

Op het moment dat ik 10 weken zwanger was moesten we allemaal naar kantoor komen en kregen we het slechte nieuws dat het bedrijf failliet zou gaan. Dat waren zware weken en mijn zwangerschap was daarin nog een lichtpuntje. Het bedrijf is uiteindelijk overgenomen door een andere organisatie met slechts 30% van het personeel. Helaas behoorde ik niet tot die 30%, want marketing werd overgenomen door het hoofdkantoor in Denemarken.


Op het moment dat mijn zwangerschapsverlof voorbij was, zat ons land in lockdown. De banen in mijn buurt waren schaars en ik had weinig opties op nieuw werk. Op dat moment heb ik ervoor gekozen om voor mezelf te beginnen. Ik had veel zin om aan de slag te gaan en heb Fayre meegenomen toen ik me in ging schrijven bij de KvK. Ze was 5 maanden en ik ging voor het eerst alleen met kind ergens naartoe met het OV. Ze zat lekker bij mij in de draagdoek en keek haar ogen uit. Spannend, maar heel leuk! Nu ben ik zelfstandig ondernemer en help ik andere ondernemende vrouwen met het opzetten en uitwerken van hun huisstijl en branding designs.


WERK & GEZIN

Op dit moment werk ik twee om drie dagen, en bijna alle avonden en slaapjes van Fayre voor mijn bedrijf. Stefan werkt 40 uur en onze dochter gaat iedere week één dag naar mijn moeder en één dag naar mijn opa en oma. Eens in de twee weken gaat ze ook nog een dag naar mijn schoonmoeder. Deze situatie vinden we niet ideaal, maar onze huur is hoog en mijn bedrijf is nog groeiende, dus we houden niet genoeg over voor kinderopvang en het is daardoor ook geen optie dat Stefan een dag minder gaat werken.


UPS & DOWNS

Ondanks dat ik heel veel zin had om weer aan de slag te gaan liep mijn bedrijf niet meteen zoals ik had gehoopt en sloeg de onzekerheid toe. Ik werkte destijds avonden en nachten en had de volledige zorg voor Fayre, op één dag oppas in de week na. Stefan werkte fulltime en had de auto mee dus ik kon niet zo makkelijk ergens naartoe. We zaten in een lockdown en ik kende geen mensen in de buurt. Daarnaast hadden we ook geen permanente woning. Ik voelde me eenzaam, onzeker en de stress was heftig.



Ik huilde veel en had nergens zin in. Als iemand vroeg hoe het met me ging, kon ik niet meer antwoorden dat het goed was. Ik voelde dat het niet oké was en heb dat een aantal maanden weggestopt totdat er meer rust kwam. Na Fayres eerste verjaardag heb ik mijn verhaal gedaan bij mijn moeder en schoonmoeder. Ik heb professionele hulp gezocht om mijn zwangerschap en het eerste jaar te verwerken. Nu heb ik acceptatie gevonden. Ik heb veel plezier in mijn werk, weet nu waar ik heen wil en werk daar hard voor. Zonder schuldgevoelens!


Daarnaast geniet ik van de dansjes, liedjes, heerlijke kroeltjes en lieve, grappige brabbeltjes die mijn hart verwarmen. We zijn dankbaar voor ons lief,

mooi en vooral gezond meisje en daar horen alle ups- en downs bij.



ADVIES AAN ALLE (NIEUWE) MOEDERS

Volg je gevoel, blijf inchecken bij jezelf of het ook goed gaat met jou! Het kan erg overweldigend zijn dus heb je een extra baby momentje, of juist een me-momentje nodig, geef het aan, er zullen altijd mogelijkheden zijn <3


 

Comments


bottom of page